آزمایشات انعقاد خون

آزمایشات انعقاد خون

سیستم انعقاد خون در بدن، شامل زنجیره‌ای از واکنشهای پیچیده است و به عوامل گوناگونی وابسته است. آزمایشات انعقاد خون، خصوصیات کلی این سیستم را می‌سنجند و در صورت اختلال هر یک یا مجموعه‌ای از آنها، بررسی دقیقتری به منظور کشف عامل یا عوامل مسئول اختلال انعقاد، صورت می‌گیرد.

تصویر

جدول

آزمون  مقادیر طبیعی توضیح CT مقادیرB.U.N بطور ساده زمان لخته شدن خون را نشان می‌دهد. PT زمان پروترومبین ثانیه   ۱۶-۱۱ از علل افزایش PT به تنهایی، می‌توان به کمبود فاکتور VII و XIII اشاره کرد. از عل افزایش PT کمبود فاکتورهای I، II، V و X اشاره کرد. (A)PTT ثانیه   ۲۹-۲۶ از علل افزایش PTT به تنهایی می‌توان به کمبود فاکتورهای VIII، IX، XI و XII اشاره کرد. TT ثانیه   ۱۵-۱۱ زمان ترومبین – با اختلالات مربوط به فیبرینوژن، دچار افزایش می‌شود.

آرتروسکوپی

جهت انجام آرتروسکوپی

تصویر

آرتروسکوپی

در این آزمایش، لوله کوچک قابل انعطافی که به دوربین و نمایشگر متصل است، وارد فضای مفصلی می‌گردد و تصویری از سطوح مفاصل در اختیار قرار می‌دهد. با کمک آرتروسکوپی، همچنین می‌توان از سطوح مفصلی نمونه‌برداری کرد یا اعمال کوچک جراحی انجام داد. بیشترین کارکرد آتروسکوپی در زانو و سپس در شانه و آرنج است. بخصوص در زانو، هنگامی که غضروفها و لیگامانها دچار پارگی می‌شود، با کمک این روش و بدون نیاز به جراحی، بافت آسیب‌دیده ترمیم یا برداشته می‌شود. همچنین، در مواردی که با کمک عکس رادیوگرافی یا MRI نمی‌توان نوع آسیب مفصل را شناسایی نمود، ممکن است آرتروسکوپی مفید واقع گردد.

جهت انجام آرتروسکوپی:

۶ ساعت (بسته به نظر پزشک) قبل از آرتروسکوپی، از خوردن و آشامیدن اجتناب کنید. - بسته به صلاحدید پزشک و شرایط بیمار، ممکن است از بیهوشی عمومی یا نخاعی یا بی‌حسی موضعی استفاده شود. - معمولاً بروی پوست سطح مفصل، دو برش کوچک جراحی داده می‌شود که یکی از آنها جهت ورود آرتروسکوپ و دیگری جهت ورود وسایل کمکی جراحی می‌باشد.

تصویر

معمولاً مدت کوتاهی پس از آرتروسکوپی، بیمار مرخص می‌گردد، نیازی به گچ و آتل نیست و پس از چند روز، بیماری می‌تواند به فعالیت‌های عادی نظیر شغل و رانندگی بپردازد.

MRI

در ادامه صحبت هایمان قسمتی را هم درباره ازمایشهای تشخیصی مربوط به گروه پزشکی را نیز ارائه میکنیم

اینم به خاطره وجود دوست عزیزم اقای دکتر مهدی نوری که خیلی دوست داشتن در مورد اطلاعات دارویی و ازمایش های تشخیصی اطلاعات بگیرند

 بحث اول = MRI 

در تصویربرداری به روش MRI ، بجای استفاده از اشعه X (که در عکسبرداری عادی و CT scan انجام می‌شود)، از میدانهای قدرتمند مغناطیسی جهت تصویربرداری استفاده می‌گردد. قدرت این میدان مغناطیسی، حدود ۰۰۰/۱۰ برابر میدان مغناطیسی کره زمین است. به همین دلیل، توصیه می‌گردد تا کلیه اشیای فلزی همراه، از فرد دور گردد. کسانی که پیوند گوش داخلی انجام داده‌اند، یا گیره‌های آنوریسمی مغزی دارند یا از مفصل مصنوعی استفاده می‌کنند، نباید از روش MRI استفاده نمایند. همچنین، برخی از انواع دریچه‌های مصنوعی و برخی اجسام فلزی درون بدن (مثل پلیسه‌های داخل چشم) در صورت وجود می‌توانند هنگام انجام MRI، خطرآفرین باشند.

تاکنون، هیچگونه ضرر خاصی از میدانهای مغناطیسی قوی و MRI گزارش نشده است. با این حال، انجام MRI ، جهت خانمهای باردار توصیه نمی‌گردد. MRI، در بسیاری از بافتهای بدن، تصاویر بسیار دقیقتری نسبت به عکس ساده اشعه X و CT scan بدست می‌دهد. با این حال، در برخی بافتها، تصویر آن دقت کافی ندارد. MRI نسبت به CT scan، هزینه بیشتری دارد و وقت‌گیرتر است. به همین دلیل از آن در موارد اورژانس استفاده نمی‌شود.